ได้แค่มองสบสายตา ก็ไม่รู้ว่า เป็นอะไร
มันเร็วเกินไปหม้าย ที่ปล่อยใจไปรักเธอ
หรือจริงดังที่ใคร เขาเรียก ว่ารักแรกเจอ
หรือฉันมันเบร๊อ เพ้อไปเอง อย่างนั้น
ตอนกลางวันก็หลับฝัน จินตนาการไปไกล
ทั้งที่รู้เธอมีโคร คนนั้น เก็บไปคิดไปเพ้อ เสียจนใจสั่น
ทั้งที่ความจริงมัน ห่างกันแสนไกล
เปรียบเธอดั่งนกบินบนฟ้า ส่วนฉันแค่ปลาอยู่น้ำ
ไม่ต้องถาม จะเป็นไปได้ไง
ให้นกโบยบินลงในน้ำ มันคงจะหมดลมหายใจ
ปลาต้องตาย ถ้าว่ายขึ้นไปอยู่บนฟ้า
ตอนกลางวันก็หลับฝัน จินตนาการไปไกล
ทั้งที่รู้เธอมีโคร คนนั้น เก็บไปคิดไปเพ้อ เสียจนใจสั่น
ทั้งที่ความจริงมัน ห่างกันแสนไกล
เปรียบเธอดั่งนกบินบนฟ้า ส่วนฉันแค่ปลาอยู่น้ำ
ไม่ต้องถาม จะเป็นไปได้ไง
ให้นกโบยบินลงในน้ำ มันคงจะหมดลมหายใจ
ปลาต้องตาย ถ้าว่ายขึ้นไปอยู่บนฟ้า
เธอดั่งนกบินบนฟ้า ส่วนฉันแค่ปลาอยู่น้ำ
ไม่ต้องถาม จะเป็นไปได้ไง
ให้นกโบยบินลงในน้ำ มันคงจะหมดลมหายใจ
ปลาต้องตาย ถ้าว่ายขึ้นไปอยู่บนฟ้า
เรื่องมันไม่เป็นจริง แต่ไม่ทิ้ง
ยังคงฝัน ตลอดไป
ยังคงคิด ถึงแม้เธอมีใคร
จะอย่างไร สุขใจได้แค่นี้
ก็ดีที่สุดแล้ว
เปรียบเธอดั่งนกบินบนฟ้า ส่วนฉันแค่ปลาอยู่น้ำ
ไม่ต้องถาม จะเป็นไปได้ไง
ให้นกโบยบินลงในน้ำ มันคงจะหมดลมหายใจ
ปลาต้องตาย ถ้าว่ายขึ้นไปอยู่บนฟ้า
เปรียบเธอดั่งนกบินบนฟ้า ส่วนฉันแค่ปลาอยู่น้ำ
ไม่ต้องถาม จะเป็นไปได้ไง
ให้นกโบยบินลงในน้ำ มันคงจะหมดลมหายใจ
ปลาต้องตาย ถ้าว่ายขึ้นไปอยู่บนฟ้า
เรื่องมันไม่เป็นจริง แต่ไม่ทิ้ง
ยังคงฝัน ตลอดไป
ยังคงคิด ถึงแม้เธอมีใคร
จะอย่างไร สุขใจได้แค่นี้
ก็ดีที่สุดแล้ว
จะอย่างไร สุขใจได้แค่นี้
ก็ดีที่สุดแล้ว